W tym miejscu znajdziesz całą podstawową wiedzę na temat metody objawowo-termicznej. Przygotowaliśmy to specjalnie dla Ciebie w sposób jasny i przejrzysty. Poniżej znajdziesz spis wszystkich tematów. 

Jeśli więc w trakcie korzystania z metody,  będziesz potrzebować, aby wrócić do niektórych treści znajdziesz je bez problemu w tej zakładce, klikając w interesujący Cię temat z poniższego spisu.

Jeśli w trakcie zapoznawania się z metodą napotkasz trudności, nie martw się i nie poddawaj! Z doświadczenia wiemy, że na początku ilość informacji wydaje się duża - niesie jednak ze sobą ogromną wartość.

Pamiętaj, że zawsze możesz skontaktować się z nauczycielem metody ze swojego miasta  lub do nas napisać korzystając z zakładki KONTAKT aby uzyskać pomoc.

W życiu kobiety od okresu dojrzewania do przekwitania naprzemiennie, zgodnie z prawami fizjologii, przeplatają się okresy płodności i niepłodności. Zdrowy mężczyzna natomiast, jest płodny przez całe swoje dorosłe życie od dojrzewania do śmierci.

W związku z tym wspólna płodność małżonków, z którą wiąże się możliwość poczęcia dziecka, przypada na okres płodności żony. Dlatego prawidłowe rozpoznawanie stanu płodności kobiety umożliwia małżeństwu skuteczne i w pełni ekologiczne planowanie rodziny, wolne od uciekania się do jakichkolwiek środków czy działań zaburzających naturalną płodność lub przebieg współżycia.

Cykl miesiączkowy to cały zespół zjawisk związanych z płodnością kobiety, zachodzących w czasie od pierwszego dnia miesiączki do ostatniego dnia przed następną miesiączką. Cykl miesiączkowy nazywany jest również cyklem hormonalnym, ponieważ jest efektem działania hormonów podwzgórza, przysadki mózgowej i jajników. Zmiany zachodzące w przebiegu cyklu obejmują cały organizm kobiety łącznie z jej psychiką, ale w sposób szczególny uwidaczniają się w jej narządzie rodnym.

Za początek cyklu przyjmuje się pierwszy dzień krwawienia miesiączkowego, a za jego koniec uznawany jest ostatni dzień przed następną miesiączką. Najważniejszym punktem cyklu jest jajeczkowanie (owulacja), czyli uwolnienie komórki jajowej z jajnika.

Owulacja dzieli cykl na dwie części: fazę przedowulacyjną (od pierwszego dnia miesiączki do owulacji), w której dominującymi hormonami płciowymi są estrogeny i poowulacyjną, w której rządzi progesteron (od owulacji do ostatniego dnia przed następną miesiączką lub początkiem cyklu bezmiesiączkowego).

Faza przedowulacyjna, inaczej estrogenowa ze względu na przyczyny i skutki działania estrogenów nazywana jest również fazą dojrzewania jajeczka, pęcherzykową, folikularną, fazą niższych temperatur. Jej długość jest zmienna (od jednego do wielu tygodni). W czasie jej trwania podstawowa temperatura ciała kobiety utrzymuje się na niższym poziomie. Duże wahania długości tej fazy są przyczyną nieregularnych cykli.

Faza poowulacyjna, inaczej progesteronowa ze względu na przyczyny i skutki działania progesteronu nazywana jest także fazą ciałka żółtego, lutealną, fazą wyższych temperatur. Czas trwania fazy wyższych temperatur jest względnie stały i wynosi w normalnym cyklu 11-17 dni (najczęściej 12-16). W okresie dojrzewania, w czasie karmienia piersią i w premenopauzie może on być krótszy.

Faza przedowulacyjna, inaczej estrogenowa ze względu na przyczyny i skutki działania estrogenów nazywana jest również fazą dojrzewania jajeczka, pęcherzykową, folikularną, fazą niższych temperatur. Jej długość jest zmienna (od jednego do wielu tygodni). W czasie jej trwania podstawowa temperatura ciała kobiety utrzymuje się na niższym poziomie. Duże wahania długości tej fazy są przyczyną nieregularnych cykli. 

W tej fazie stopniowo zwiększa się ilość hormonów estrogenów, co wpływa na ciało w następujący sposób:

- w pęcherzyku jajnikowym rośnie i dojrzewa komórka jajowa,

- temperatura ciała utrzymuje się w tym okresie na niższym poziomie,

- błona śluzowa macicy, która w czasie miesiączki złuszczyła się i została wydalona razem z krwią miesiączkową, teraz stopniowo odbudowuje się i rozrasta,

- szyjka macicy będąca zwykle dość twarda i zamknięta, kilka dni przed owulacją staje się bardziej miękka  i lekko się rozwiera ( około 0,5 cm),

- kilka dni przed owulacją, gruczoły szyjki macicy zaczynają wytwarzać specyficzną wydzielinę śluzową, która wypełnia kanał szyjki, spływa do pochwy i na zewnątrz.

Początkowo jest to śluz gorszej jakości, zmieniający się później w śluz dobrej jakości. Charakteryzuje się on tym że jest przejrzysty, szklisty, śliski, wilgotny i ciągnący. Z wyglądu przypomina wtedy surowe białko jaja kurzego. Czasem zawiera w sobie domieszkę krwi.

Śluz szyjkowy jest niezwykle istotny w procesie zapłodnienia. Wytwarzany jest pod wpływem estrogenów i jego obecność jest konieczna do utrzymania plemników przy życiu. Stanowi on dla nich idealne warunki - ma odczyn zasadowy, jest bogaty w substancje odżywcze, uzdalnia je do zapłodnienia i ułatwia ich ruchliwość.

Plemniki mogą też "czekać" kilka dni, ukryte w śluzie w kryptach szyjki macicy. W dniach w których go nie ma, plemniki giną w kwaśnym, środowisku pochwy w ciągu około 30 minut. Wytwarzanie tego rodzaju śluzu trwa tylko kilka dni i ustaje zaraz po owulacji, poprzez pojawienie się w organizmie progesteronu, produkowanego przez ciałko żółte.

Z dniem owulacji kończy się pierwsza faza cyklu miesiączkowego. Jej długość nie jest jednak stała - może być dłuższa lub krótsza w zależności od cyklu. To właśnie ta faza wydłuża się również, kiedy kobieta wystawiona jest przykładowo na dłuższy stres czy kluczowe zmiany w codziennym funkcjonowaniu. Długość fazy ciałka żółtego jest stała i wynosi  średnio 12-16 dni.

Jest to zjawisko będące najważniejszym punktem cyklu. Dzieli on go na dwie fazy: przed jajeczkowaniem (faza dojrzewania pęcherzyka - opisana powyżej) oraz po jajeczkowaniu (faza ciałka żółtego - opisana poniżej). 

W okresie jej dojrzałości płciowej w każdym cyklu miesiączkowym do pełnej dojrzałości dochodzi jedna komórka jajowa w lewym lub prawym jajniku.  Gdy osiągnie ona dojrzałość, pęcherzyk, mający wówczas 2 cm średnicy, pęka, a komórka jajowa wydostaje się z niego i zostaje zassana do jajowodu. 

Moment wydostania się komórki jajowej z jajnika nazywamy jajeczkowaniem lub owulacją. Jajeczko jest okrągłą komórką o średnicy 1/5 milimetra - a więc wielkości małego punktu. Żyje po owulacji około 12 godzin. Jeżeli w tym czasie nie spotka się z plemnikiem i nie zostanie zapłodnione, zanika, a w dwa tygodnie później występuje miesiączka. 

Do pęknięcia pęcherzyka i wydalenia z niego komórki jajowej przyczynia się hormon lutropina (LH)  wytwarzany przez przysadkę mózgową. Jeżeli nie ma tego hormonu, co zdarza się szczególnie często w okresie przekwitania, to pęcherzyk nie pęka i nie ma jajeczkowania. W pęcherzyku może utworzyć się wtedy ciałko żółte, zwykle słabsze, a komórka jajowa zanika. 

Zapewne słyszałeś lub słyszałaś o pojawiających się nieraz micie i  związanych z nim obawach przed dodatkowym jajeczkowaniem. A zwłaszcza przed możliwością dodatkowego jajeczkowania sprowokowanego przez jakieś przeżycia. Dodatkowe jajeczkowanie nie występuje - nawet w najdłuższym cyklu jest ono tylko jedno. Może się zdarzyć, że równocześnie dojrzewają i wydostają się z jajnika dwie komórki jajowe lub nawet więcej, co może być przyczyną ciąży mnogiej.  Następuje to jednak zawsze w tym samym czasie, w ciągu jednej doby. Dodatkowemu jajeczkowaniu w późniejszym czasie przeciwdziała progesteron – hormon pojawiający się zaraz po jajeczkowaniu.

Czasem zdarzają się cykle bezowulacyjne, które mogą być przyczyną niepłodności kobiety: dojrzały pęcherzyk nie pęka, zatrzymuje w sobie komórkę jajową, a w jego ściankach tworzy się ciałko żółte. Komórka jajowa wtedy zanika. Przyczyną trudności z poczęciem dziecka może być też zbyt skąpe lub krótkotrwałe wytwarzanie śluzu w życie macicy, pomimo prawidłowego jajeczkowania. 

Plemniki czyli męskie komórki płciowe, powstają w jądrach mężczyzny. W czasie jednego aktu płciowego wydostaje się z płynem nasiennym około 200 milionów plemników.  W obecności śluzu szyjkowego plemniki mogą żyć 3-6 dni i potrafią przebyć drogę z pochwy do jajowodów przez macicę w ciągu 1,5 godziny.

 Gdy plemniki zbliżają się do komórki jajowej, poruszają się szybciej i otaczają ją. Plemnik, który przeniknie przez ochronną otoczkę i wniknie do wnętrza komórki jajowej, zapładnia ją, a otoczka komórki jajowej staje się nieprzenikliwa dla następnych. Poprzez połączenie się plemnika i komórki jajowej powstaje całkowicie nowa komórka, w której połowa chromosomów pochodzi od ojca a połowa od matki.

Jest to zjawisko będące najważniejszym punktem cyklu. Dzieli on go na dwie fazy: przed jajeczkowaniem (faza dojrzewania pęcherzyka - opisana powyżej) oraz po jajeczkowaniu (faza ciałka żółtego - opisana poniżej). 

W okresie jej dojrzałości płciowej w każdym cyklu miesiączkowym do pełnej dojrzałości dochodzi jedna komórka jajowa w lewym lub prawym jajniku.  Gdy osiągnie ona dojrzałość, pęcherzyk, mający wówczas 2 cm średnicy, pęka, a komórka jajowa wydostaje się z niego i zostaje zassana do jajowodu. 

Moment wydostania się komórki jajowej z jajnika nazywamy jajeczkowaniem lub owulacją. Jajeczko jest okrągłą komórką o średnicy 1/5 milimetra - a więc wielkości małego punktu. Żyje po owulacji około 12 godzin. Jeżeli w tym czasie nie spotka się z plemnikiem i nie zostanie zapłodnione, zanika, a w dwa tygodnie później występuje miesiączka. 

Do pęknięcia pęcherzyka i wydalenia z niego komórki jajowej przyczynia się hormon lutropina (LH)  wytwarzany przez przysadkę mózgową. Jeżeli nie ma tego hormonu, co zdarza się szczególnie często w okresie przekwitania, to pęcherzyk nie pęka i nie ma jajeczkowania. W pęcherzyku może utworzyć się wtedy ciałko żółte, zwykle słabsze, a komórka jajowa zanika. 

Zapewne słyszałeś lub słyszałaś o pojawiających się nieraz micie i  związanych z nim obawach przed dodatkowym jajeczkowaniem. A zwłaszcza przed możliwością dodatkowego jajeczkowania sprowokowanego przez jakieś przeżycia. Dodatkowe jajeczkowanie nie występuje - nawet w najdłuższym cyklu jest ono tylko jedno. Może się zdarzyć, że równocześnie dojrzewają i wydostają się z jajnika dwie komórki jajowe lub nawet więcej, co może być przyczyną ciąży mnogiej.  Następuje to jednak zawsze w tym samym czasie, w ciągu jednej doby. Dodatkowemu jajeczkowaniu w późniejszym czasie przeciwdziała progesteron – hormon pojawiający się zaraz po jajeczkowaniu.

Czasem zdarzają się cykle bezowulacyjne, które mogą być przyczyną niepłodności kobiety: dojrzały pęcherzyk nie pęka, zatrzymuje w sobie komórkę jajową, a w jego ściankach tworzy się ciałko żółte. Komórka jajowa wtedy zanika. Przyczyną trudności z poczęciem dziecka może być też zbyt skąpe lub krótkotrwałe wytwarzanie śluzu w życie macicy, pomimo prawidłowego jajeczkowania. 

Plemniki czyli męskie komórki płciowe, powstają w jądrach mężczyzny. W czasie jednego aktu płciowego wydostaje się z płynem nasiennym około 200 milionów plemników.  W obecności śluzu szyjkowego plemniki mogą żyć 3-6 dni i potrafią przebyć drogę z pochwy do jajowodów przez macicę w ciągu 1,5 godziny.

 Gdy plemniki zbliżają się do komórki jajowej, poruszają się szybciej i otaczają ją. Plemnik, który przeniknie przez ochronną otoczkę i wniknie do wnętrza komórki jajowej, zapładnia ją, a otoczka komórki jajowej staje się nieprzenikliwa dla następnych. Poprzez połączenie się plemnika i komórki jajowej powstaje całkowicie nowa komórka, w której połowa chromosomów pochodzi od ojca a połowa od matki.

Faza ta zaczyna się po jajeczkowaniu i trwa do ostatniego dnia przed wystąpieniem miesiączki. Jej długość jest raczej stała i wynosi średnio 12 do 16 dni ( z możliwością odchyleń 10 do 17 dni).

W miejscu pękniętego pęcherzyka, z którego wydostała się dojrzała komórka jajowa, tworzy się ciałko żółte produkujące progesteron. Jest to hormon drugiej fazy cyklu i wpływa na ciało kobiety w następujący sposób:

•  przczynia się do dalszego rozwju i rozpulchniania błony śluzowej jamy macicy po to, aby dziecko mogło się w niej zagnieździć,

•  blokuje dojrzewanie pęcherzyka - dlatego właśnie w jednym cyklu nie ma nigdy drugiego jajeczkowania,

•  temperatura ciała kobiety podnosi się o parę kresek i obniża się dopiero tuż przed wystąpieniem miesiączki,

•  szyjka  macicy zamyka się i twardnieje,

•  śluz gęstnieje i dodatkowo blokuje kanał szyjki macicy.

Progesteron może być też przyczyną nieznacznego napięcia i obrzmienia piersi, szczególnie odczuwalnego kilka dni przed miesiączką. Objawy te zanikają wraz z pojawieniem się krwawienia.  Na parę dni przed miesiączką, u wielu kobiet zauważa się zwiększoną pobudliwość nerwową,  występujące bóle głowy oraz nóg - tak zwany zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS).

U większości kobiet w fazie progesteronowej nie zauważa się żadnej wydzieliny i przeważa uczucie suchości przedsionka pochwy.  U niektórych kobiet istnieje stała nieznaczna wydzielina -  jest ona objawem fizjologicznym nie chorobowym i jest bardzo łatwa do odróżnienia od śluzu.

Faza ciałka żółtego od wieczora 3. lub 4. dnia podwyższonej temperatury (po zaniknięciu charakterystycznego śluzu szyjkowego dobrej jakości) jest z całą pewnością okresem niepłodności.  Nazywany jest również okresem niepłodności po jajeczkowaniu.

Jeżeli nie doszło do zapłodnienia komórki jajowej, to ciałko żółte zanika po 12 – 16 dniach.  Temperatura ciała najczęściej obniża się i występuje krwawienie miesiączkowe.  Polega ono na złuszczeniu się niepotrzebnej już rozpulchnionej błony śluzowej. 

W przypadku zapłodnienia komórki jajowej temperatura utrzymuje się na wyższym poziomie, ciałko żółte nie zanika, dalej się rozwija i wydziela progesteron – zwany hormonem ciążowym lub hormonem macierzyństwa.  Jest on obecny w ciele kobiety przez pierwsze miesiące ciąży, aż rozwinie się łożysko. Progesteron przyczynia się do utrzymania ciąży. Wyższa temperatura po szczycie objawu śluzu, trwająca dłużej niż 18 dni, wskazuje na prawdopodobieństwo poczęcia dziecka.

Za początek cyklu przyjmuje się pierwszy dzień miesiączki, czyli krwawienia spowodowanego faktem, że w poprzednim cyklu miała miejsce owulacja i nie doszło do poczęcia dziecka i jego zagnieżdżenia w macicy.

Prawdziwą miesiączkę poprzedza co najmniej 3-dniowa faza wyższych temperatur poprzedniego cyklu, pozwalająca wyznaczyć koniec okresu płodności. Jeżeli natomiast przed krwawieniem nie było wzrostu temperatury spełniającego powyższe kryteria, to jest ono krwawieniem śródcyklicznym, a nie miesiączką. Krwawienie takie nie rozpoczyna kolejnego cyklu, wręcz przeciwnie: jest kontynuacją poprzedniego cyklu i jest czasem potencjalnej płodności. 

Prawdziwa miesiączka to krwawienie, które występuje pod wpływem spadku poziomu hormonów jajnika (estrogenów i progesteronu). Podczas miesiączki przez kanał szyjki macicy i pochwę wypływa na zewnątrz krew i złuszczona błona śluzowa macicy, która nabudowała się w poprzednim cyklu. Pierwszym dniem miesiączki jest pierwszy dzień krwawienia. Plamienie, to jeszcze nie miesiączka, ale końcówka poprzedniego cyklu.

Jeśli cykl rozpoczyna nie miesiączka, ale spadek temperatury, to tak samo jak prawdziwa miesiączka musi być poprzedzony co najmniej 3-dniową fazą wyższych temperatur poprzedniego cyklu, pozwalającą wyznaczyć koniec okresu płodności. Jeżeli natomiast przed spadkiem temperatury nie było wzrostu temperatury spełniającego powyższe kryteria, to spadek ten jest kontynuacją poprzedniego cyklu i jest czasem potencjalnej płodności.

Spadek temperatury rozpoczynający cykl bezmiesiączkowy występuje pod wpływem spadku poziomu hormonów produkowanych przez zanikające ciałko żółte. Jest on początkiem fazy niższych temperatur w nowym, bezmiesiączkowym cyklu. Natomiast pojedyncze spadki temperatury, które występują w trakcie fazy wyższych temperatur są objawem słabości ciałka żółtego, a nie początkiem nowego bezmiesiączkowego cyklu.

Na początku cyklu, po miesiączce, szyjka macicy staje się twarda i zamknięta. Jeżeli równocześnie z szyjki macicy nie wypływa śluz ani nie ma żadnych innych objawów płodności, to można przyjąć, że jest to okres niepłodności przedowulacyjnej (względnej). W pochwie dzięki obecności pałeczek kwasu mlekowego panuje środowisko kwaśne (pH 3-4), które ma za zadanie chronić pochwę przed infekcjami. Takie warunki są nieprzyjazne zarówno dla drobnoustrojów, jak i dla plemników, które w środowisku kwasu mlekowego giną w ciągu pół godziny.

Po kilku (czasem więcej) dniach na skutek oddziaływania hormonów podwzgórza i przysadki mózgowej w jajnikach następuje wzrost pęcherzyków i produkcja estrogenów, rozpoczyna się okres płodności. Rosnący pęcherzyk Graafa, w którego wnętrzu dojrzewa komórka jajowa, wydziela do krwi dominujące ilości estrogenów, hormonów, które przygotowują organizm kobiety do owulacji i ewentualnego przyjęcia poczętego dziecka.

Gdy w ciele kobiety wzrasta poziom estrogenów, pod ich wpływem:

• błona śluzowa macicy odbudowuje się,
• nabudowuje się nabłonek pochwy,
• w piersiach rozrasta się tkanka gruczołowa,
• szyjka macicy staje się miękka, rozwarta i wyżej położona, (przy tyłozgięciu macicy szyjka obniża się),
• krypty szyjki macicy produkują śluz (najpierw lepki i nieprzejrzysty, a potem stopniowo coraz bardziej rozciągliwy i przejrzysty),
• podstawowa temperatura ciała utrzymuje się na niższym poziomie.

Śluz estrogenozależny - ma odczyn lekko zasadowy (pH do 8). Jeśli współżycie ma miejsce w trakcie jego wydzielania, to plemniki mają szansę przeżyć w środowisku śluzu do dnia owulacji (nawet do 7 dni). Śluz szyjkowy ma zdolność odżywiania i selekcjonowania plemników, w śluzie zachodzi też ostatni etap ich dojrzewania. Dokładne prowadzenie obserwacji objawów płodności umożliwia małżonkom wyznaczanie czasu maksymalnej płodności, a współżycie w tym momencie cyklu pozwala doczekać się upragnionego potomka.

Ewentualne zaburzenia wydzielania śluzu mogą być sygnałem nieprawidłowości hormonalnych. Prowadzenie obserwacji jest bardzo dobrym narzędziem do oceny stanu płodności, diagnozowania zaburzeń płodności i monitorowania leczenia.

Faza przedowulacyjna, trwająca od pierwszego dnia cyklu do owulacji ma zmienną długość (od jednego do wielu tygodni). Faza ta, a wraz z nią cały cykl, może ulec wydłużeniu pod wpływem niekorzystnych czynników hamujących owulację. W jednym cyklu ma miejsce jedna owulacja, może być ona jednak poprzedzona kilkoma bezowocnymi próbami jajeczkowania.

W czasie owulacji dojrzały pęcherzyk Graafa pęka i uwalnia do jamy brzusznej komórkę jajową. Na komórkę jajową czeka jajowód, który w stronę wybrzuszonego jajnika (dojrzały pęcherzyk osiąga ponad 20 mm średnicy) kieruje swoje zakończone strzępkami lejkowate ujście. Jajowód, usiłuje odnaleźć jajo aby  przetransportować je w stronę macicy.

Po owulacji w jajniku na ściance pękniętego pęcherzyka tworzy się ciałko żółte, produkujące hormon - progesteron. Dzięki niemu:

• blokowana jest możliwość następnej owulacji w tym cyklu,
• błona śluzowa macicy ulega rozpulchnieniu,
• nabłonek pochwy złuszcza się,
• następuje wzmożony rozrost tkanek gruczołu sutkowego oraz związane z nim przekrwienie, rozpulchnienie i obrzęk tkanki śródzrazikowej (kobieta może to odczuwać w postaci nadwrażliwości, powiększenia się, napięcia i ciężkości piersi; może też wyczuwać w piersiach guzy, które znikną, gdy spadnie poziom progesteronu),
• śluz szyjkowy zmienia się na gorszy: traci przejrzystość i przestaje się rozciągać, staje się coraz bardziej lepki i w końcu zanika,
• szyjka macicy staje się twarda, zamknięta, niżej położona (u kobiet z tyłozgięciem macicy znajduje się wyżej),
• wzrasta podstawowa temperatura ciała kobiety (o 0,05 do kilku dziesiątych stopnia Celsjusza).

Następnym etapem (po wieczorze 3. lub 4. dniu podwyższonej temperatury) jest okres niepłodności poowulacyjnej. W jej trakcie niemożliwe jest poczęcie dziecka. Komórka jajowa jest wtedy całkowicie niezdolna do zapłodnienia. Dlatego okres niepłodności poowulacyjnej nazywany jest również okresem niepłodności bezwzględnej. Indeks Pearla dla współżycia w tym okresie wynosi zero.

Jeśli w danym cyklu nie doszło do poczęcia, to ciałko żółte funkcjonuje przez około 2 tygodnie i następnie zanika. Gdy spada poziom progesteronu: obniża się podstawowa temperatura ciała kobiety, złuszcza się rozrośnięta i rozpulchniona błona śluzowa macicy, rozpoczyna sięmiesiączka a jej pierwszy dzień, to początek kolejnego cyklu. Jeśli jednak w ciągu kilku dni po spadku temperatury nie było miesiączki, to należy uznać, że wraz ze spadkiem temperatury rozpoczął się nowy (więcej o tym w rozdziale o cyklach bezmiesiączkowych).

Jeśli natomiast w wyniku współżycia w okresie płodności poczęło się dziecko, to ciałko żółte, nazywane dalej ciałkiem żółtym ciążowym, utrzymuje swoja funkcję przez 15-16 tygodni, aż do przejęcia jego zadań przez łożysko. Tak długo trwa też faza wyższych temperatur.

Zanim omówione zostaną zasady dotyczące obserwacji, warto poruszyć jeszcze jeden temat - kwestię higieny i ubioru. Są one o tyle ważne, że bardzo często wpływają na obserwacje.  

Bielizna

Najlepiej wybrać bieliznę wykonaną z naturalnych materiałów - przykładowo bawełnianą czy bambusową. Pozwala to na lepszą cyrkulację powietrza w tych rejonach, dzięki czemu nie dochodzi do przegrzania pochwy. Przy uciążliwej wydzielinie lub upławach warto zrezygnować z podpasek, wkładek i tamponów - stosowanie ich codziennie może doprowadzić do infekcji i upławów. 

Pamiętaj! Przy wystąpieniu jakiejkolwiek infekcji, ważne jest aby obaj partnerzy leczyli się równocześnie - dzięki temu możliwe jest uniknięcie ponownego, wzajemnego zarażenia się.

Środki higieny intymnej

W czasie miesiączki zalecane jest nie używanie tamponów dopochwowych. Jeżeli jednak nie chcesz z nich rezygnować, lepiej używać ich tylko w dniach silnego krwawienia. Pochwa zamknięta tamponem staje się świetnym inkubatorem dla zarazków. Na pożywce z krwi rozwijają się patologiczne drobnoustroje, co może prowadzić nawet do wstrząsu toksycznego. Tampony mogą też powodować mikrouszkodzenia ścianek pochwy. Ich duża chłonność sprawia, że pod koniec miesiączki ścianki pochwy są osuszane z fizjologicznej wydzieliny zawierającej pałeczki kwasu mlekowego. Likwidując naturalną obronę przed infekcjami, tampony sprzyjają chorobom układu rozrodczego.

Wybierając podpaski czy tampony, warto zwrócić uwagę na ich skład - najlepiej wybrać te produkowane z bawełny organicznej lub innych, naturalnych materiałów.

W pielęgnacji miejsc intymnych najlepiej unikać stosowania alkalicznego mydła. Ujście pochwy należy myć samą wodą lub ewentualnie kwaśnym żelem do higieny intymnej.

Metody naturalnego planowania poczęć opierają się na naukowo zbadanych i potwierdzonych zasadach:

•  poczęć jest możliwe tylko w okresie okołoowulacyjnym,

•  okresowi jajeczkowania towarzyszą charakterystyczne, dające się zaobserwować objawy.

Połączenie obserwacji tych objawów daje dużą pewność. Ponadto daje kobiecie lepszą orientację i możliwość poznania rytmu własnego ciała. Niżej przedstawione są zasady stosowania metody objawowo-termicznej. Skuteczność reguł określa się wskaźnikiem Pearla.

W metodzie Rötzera płodność kobiety rozpoznaje się na podstawie wspólnej analizy zmian powiązanych ze sobą wskaźników:

• wysokości podstawowej temperatury ciała,
• jakości śluzu wydzielanego przez szyjkę macicy,
• cech szyjki macicy spostrzeganych w czasie badania dokonywanego przez kobietę (obserwacja szyjki nie jest obowiązkowa).

Temperaturę ciała mierzy się rano, zaraz po przebudzeniu nie wstając wcześniej z łóżka, możliwie o tej samej porze. Przedział czasu powinien wynosić około półtorej godziny. Różnice do 45 minut wcześniej lub do 45 minut później od wyznaczonej, umownej pory mierzenia nie mają znaczenia przy interpretacji karty. Większą różnicę czasu należy zawsze zanotować na karcie obserwacji.  W doborze pory, warto wybrać ją w ten sposób, aby nie przecinała się z godziną 7:30. O tej porze występuje zazwyczaj występuje dobowa zmiana temperatury.  Dlatego też, na pomiar temperatury najlepiej wyznaczyć 1,5 h okres czasu przed lub po 7:30. 

Ważne jest, aby w trakcie jednego cyklu używać tego samego termometru. Wszelkie zmiany termometru należy zanotować na karcie obserwacji. Przy jego zakupie, należy zwrócić uwagę, aby podawał wartość z dwoma miejscami po przecinku (przykładowo, temperatura wyświetlana na termometrze powinna wyglądać w następujący sposób - 36.66०C). Termometry możesz znaleźć również w naszym internetowym sklepie.

Temperaturę mierzy się w odbytnicy, w pochwie lub w ustach pod językiem. Dwa pierwsze sposoby mierzenia uważane są za dokładniejsze, dające wiarygodne dane. Najczęstsze mierzenie temperatury pod pachą nie jest niestety miarodajne - stąd potrzebne jest wybranie jednej z trzech podanych powyżej metod.  Bardzo istotne jest, aby w czasie jednego cyklu miesiączkowego stosować tylko jeden sposób mierzenia temperatury.

Czas pomiaru zależny jest od miejsca dokonywania pomiaru oraz rodzaju używanego termometru. Zaraz po zmierzeniu należy temperaturę zaznaczyć na karcie obserwacji. Wszystkie zaburzenia pomiaru temperatury należy również zaznaczyć na karcie obserwacji.

 Warunki mierzenia temperatury po przebudzeniowej:

• stała pora  w przedziale czasu półtorej godziny, nie przecinające się z 7:30,

• mierzona zaraz po przebudzeniu się, przed wykonywaniem jakichkolwiek czynności,

• pomiar wykonywany tym samym termometrem w jednym cyklu,

• określone jedno miejsce pomiaru w jednym cyklu.

Czas pomiaru, w zależności od wybranej metody:

• w odbycie (rektalnie) – 5 minut termometrem rtęciowym lekarskim, 2 minuty termometrem rtęciowym owulacyjnym, 3 minuty termometrem Basal z Galinstanem,

• w pochwie (waginalnie) -  termometr należy przytrzymać ręką - 5 minut termometrem rtęciowym lekarskim, 2 minuty termometrem rtęciowym owulacyjnym, 3 minuty termometrem Basal z Galinstanem,

• w ustach pod językiem (oralnie) - ust nie można w tym czasie otwierać - 8 minut z termometrem rtęciowym lekarskim, 4 minuty termometrem rtęciowym owulacyjnym, 3 minuty termometrem Basal z Galinstanem,

• co ważne, pomiaru nie wykonuje się pod pachą, ponieważ pomiar nie jest wtedy wiarygodny.

Gdy kobieta pracuje w nocy lub na zmiany

Jeżeli występuje taka sytuacja,  pomiar powinno się wykonywać po, co najmniej, 1-godzinnym wypoczynku – nie musi to być sen – i zaznaczyć na karcie obserwacji godzinę mierzenia. Jak wykazuje doświadczenie, karty takie są również dobrze czytelne.

Wskazane jest mierzenie temperatury po przebudzeniowej codziennie, od dnia po miesiączce (nie później niż od 5 dnia cyklu) do końca cyklu. Po osiągnięciu wprawy wiele kobiet mierzy temperaturę do stwierdzenia 4 kolejnych dni z wyższą temperaturą. Jest to tak zwane postępowanie uproszczone.